5 نوع آموزش تناسب اندام فوتبال (تأثیرات بر تناسب اندام هوازی)

آموزش فوتبال را می توان به شش طبقه بندی اصلی تقسیم کرد. ترکیبی از این انواع مختلف تمرین برای تمرین هوازی بهینه در نظر گرفته می شود. اختلاط تمرینات اینتروال کنترل شده با بازی های کوچک یک رویکرد مدرن معمولی برای تناسب اندام فوتبال در نظر گرفته می شود.

• مدت آموزش
• آموزش تکرار دوی سرعت
• بازی های کوچک
• آموزش سرعت و چابکی
• آموزش مدار

مدت آموزش

مدتهاست ثابت شده است که تمرینات اینتروال یکی از پایه های آمادگی جسمانی فوتبال از نظر تاریخی است. جنبه های مفید تمرین تناوبی بر استقامت هوازی در مطالعات فوتبال حرفه ای گزارش شده است.وانگ و همکاران، 2010).

علاوه بر این ، مطالعات انجام شده با بازیکنان جوان در سطح رقابتی / نخبه نیز تأثیرات مثبت تمرین در دوره های متناوب ساختاری را در طی یک دوره زمانی نشان داده است (براوو و دیگران ، 2007 ، Helgerud ، J ، 2004). استقامت بی هوازی در یک برنامه آماده سازی 8 هفته ای با استفاده از تمرینات اینتروال بهبود یافت (Sporis و همکاران ، 2008)

سازگاری های جسمی که در مطالعه ای توسط (هاف و همکاران ، 2002) به شرح زیر بود: الف) حداکثر VO2، ب) آستانه لاکتات، ج) اقتصاد دویدن، د) مسافت طی شده (6.4-20٪) در یک مسابقه، ه) تعداد دوی سرعت (100٪)، و) تعداد درگیری ها با توپ (+24%)، g) شدت کار، h) 200-2400m-تست (4.2-7.9%).

نمونه های ساده آزمون های تمرینی دوره ای فوتبال ساختاری نشان داد که انجام 4 4 90 ست با 95-3 of حداکثر ضربان قلب با XNUMX دقیقه دوره آهسته دو بار در هفته باعث افزایش ظرفیت هوازی بازیکنان می شود (Bravo و همکاران ، 2007 ، Helgerud و همکاران ، 2001 ، Impellizzeri و همکاران ، 2006). انجام 4×4 ست با 90-95 درصد، با ریکاوری 3 دقیقه ای دویدن با فرکانس افزایش یافته نیز به وضوح بهبود ظرفیت تناسب اندام را نشان داده است. مزایای 3-4 بار در هفته در یک دوره 5 هفته ای در بازیکنان زیر 14 نشان داده شد (Sporis و همکاران ، 2008). همین امر در سایر مطالعات تکمیلی برای دوره های طولانی (4-8 هفته) نشان داده شده است (Dellal و همکاران ، 2012 ، Iaia ، FM و دیگران ، 2009 ، Sporis و همکاران ، 2008).

آموزش تکرار دوی سرعت

توانایی انجام دوی سرعت مکرر در فواصل مختلف که در فوتبال (فوتبال) حیاتی است. برای مقاصد آزمایشی، سرعت‌های مکرر را می‌توان به‌عنوان چندین سرعت با دوره‌های بهبودی ناقص به دلیل غیرقابل پیش‌بینی بودن یک مسابقه طبقه‌بندی کرد. چندین مطالعه برای تمرینات دوی مکرر بهبودهایی را در استقامت هوازی نشان داده است.مکل و همکاران ، 2009 ، موجیکا و همکاران ، 2010 ، بوچیت و همکاران ، 2010). بازیکنان جوان همچنین استقامت هوازی را با تمرینات دوی مکرر 40 متر با حداکثر شدت نشان داده اند.Tonnessen و همکاران ، 2011).

بازی های کوچک

ویژگی‌های تمرین تناسب اندام بازی‌های کوچک، آن را به فرمتی ایده‌آل برای تمرین بازیکنان تبدیل می‌کند. بازی های کوچک کنترل شده شامل حرکات فوتبالی خاصی است و تمرینات فنی و تاکتیکی و آماده سازی را در یک تمرین تمرینی ترکیب می کند. مطالعات بازی های کوچک شواهدی از سازگاری های بدنی زیر در فوتبالیست ها افزایش قابل توجهی در استقامت هوازی نشان داده است.هیل و همکاران ، 2009 ، مالو و همکاران ، 2008). همچنین ظرفیت VO2 Max در بازیکنان نخبه و جوانان افزایش می یابد (جنسن و همکاران ، 2007 ، چماری و همکاران ، 2005) و سرعت دویدن را در آستانه لاکتات بهبود بخشید (Impellizzeri و همکاران ، 2006). علاوه بر این، استفاده در فصل از بازی‌های تناسب اندام کوچک تأثیرات مثبتی بر توانایی مکرر سرعت دویدن داشت.
موارد منفی آموزش تناسب اندام بازی های کوچک در عدم توانایی کنترل کامل میزان کار بازیکنان ، اضافه بار ، حرکت و در نتیجه شدت آنها نشان داده می شود. ماهیت تصادفی تقاضا برای بازی های کوچک می تواند تا حدی کنترل شود. دشواری کنترل شدت در مطالعات نشان داده شده است (کمی ، 2009). باید در مورد خواسته های موقعیتی بازیکنان در بازی های جانبی کوچک، عملکرد حریفان و/یا سطوح انگیزه و غیره ملاحظاتی در نظر گرفته شود.
به همین دلایل پیشنهاد می شود که برای پیشرفت بهینه سطح آمادگی جسمانی بازیکنان ، ترکیبی از روشهای تمرین تناسب اندام استفاده شود.

آموزش سرعت و چابکی

برخی مطالعات (در ورزشهای مشابه) ارتباط متوسطی را بین تمرینات / تمرین و سرعت و چابکی و افزایش آمادگی جسمی هوازی پیدا کرده اند (بوچیت و همکاران ، 2010).

آموزش مدار

یک حوزه محدودتر از تحقیقات تمرینی، برخی از مطالعات اثرات تمرینات مداری فوتبال را بر آمادگی هوازی نشان داده‌اند. بهبود در هر دو VO2 MAX پس از 20 جلسه تمرینی (دو جلسه تمرین در هفته) به مدت 10 هفته مشاهده شد. بازیکنان چهار ست 3 دقیقه ای دویدن ریکاوری را با حداکثر ضربان قلب 70% انجام دادند.هاف و همکاران ، 2002). چماری (2005) نیز نتایج مشابهی را با استفاده از تمرینات دایره ای نشان داد.