A شکستگی استرس یک نوع شکستگی ناقص است در استخوان ها این امر به دلیل "استرس غیرمعمول یا مکرر" و همچنین وزن مداوم شدید روی مچ پا یا پا ایجاد می شود. [2] این در مقایسه با انواع دیگر شکستگی ها است که معمولاً با ضربه ای منفرد و شدید مشخص می شود.

می توان آن را به عنوان یک شکاف یا ترک بسیار کوچک در استخوان توصیف کرد [2]. به همین دلیل است که گاهی اوقات "شکستگی خط مو" نامیده می شود. به طور معمول در استخوان های تحمل کننده وزن مانند استخوان درشت نی (استخوان ساق پا) و کف پا دیده می شود (استخوان های پا).

این یک آسیب دیدگی رایج در فوتبال است. شکستگی های استرس در نتیجه بارهای مکرر طولانی مدت روی پاها رخ می دهد.

درد در ناحیه جلوی پا که با فعالیت بدنی و حرکت پا بدتر می شود. اطراف استخوان حساس خواهد شد و ممکن است از التهاب باشد. برای تشخیص شکستگی های استرس باید از اشعه ایکس استفاده شود.

استخوانها بخصوص در حین ورزش که استرس فوق العاده ای روی استخوان وارد می شود ، دائماً سعی در بازسازی و ترمیم خود دارند. با گذشت زمان ، اگر استرس کافی روی استخوان وارد شود که ظرفیت بازسازی استخوان را از بین ببرد ، ممکن است یک محل ضعیف شده - شکستگی استرس - روی استخوان ایجاد شود. شکستگی به طور ناگهانی ظاهر نمی شود. این از تروماهای مکرر رخ می دهد ، هیچ یک از آنها برای ایجاد یک شکست ناگهانی کافی نیست ، اما اگر با هم جمع شود ، استئوبلاست ها را تحت فشار قرار می دهد که استخوان را بازسازی می کند

شکستگی های استرس معمولاً در افراد کم تحرکی اتفاق می افتد که ناگهان یک باره ورزش می کنند (که استخوان های آنها به این کار عادت ندارند). این موارد همچنین ممکن است در ورزشکاران کلاس المپیک که مقادیر خارق العاده ای از ورزشهای پرتحرک را انجام می دهند ، در دونده های مسافت حرفه ای و آماتور که مسافت پیموده ای هفتگی را طی می کنند یا در سربازانی که مسافتهای طولانی را رد می کنند ، رخ دهد.

خستگی عضلات همچنین می تواند در بروز شکستگی های استرس نقشی داشته باشد. در یک دونده ، هر گام به طور معمول نیروهای زیادی را در نقاط مختلف پاها اعمال می کند. هر ضربه - یک شتاب سریع و انتقال انرژی - باید جذب شود. عضلات و استخوان ها به عنوان کمک فنر عمل می کنند. با این حال ، عضلات ، معمولاً عضلات پایین پا ، پس از دویدن در مسافت طولانی خسته می شوند و توانایی جذب شوک را از دست می دهند. از آنجا که اکنون استخوان ها تنش های بزرگتری را تجربه می کنند ، این امر احتمال شکستگی را افزایش می دهد.

شکستگی های استرس قبلی به عنوان یک عامل خطر شناخته شده است. [4]

یکی از روش های جلوگیری از شکستگی های استرس ، افزودن استرس بیشتر به استخوان ها است. اگرچه این به نظر ضد شهودی می آید (زیرا شکستگی های استرسی ناشی از فشار زیاد بر استخوان است) ، استرس متوسطی که به صورت کنترل شده بر روی استخوان وارد می شود می تواند استخوان را تقویت کرده و نسبت به شکستگی استرس کمتر حساس شود. یک راه آسان برای انجام این کار رعایت قانون دونده در افزایش مسافت بیش از 10 درصد در هفته است. این اجازه می دهد تا استخوان ها با فشار اضافی سازگار شوند ، بنابراین آنها در آینده می توانند فشار بیشتری را تحمل کنند.

تقویت ورزش همچنین به قدرت عضلانی در پاها کمک می کند. تقویت این عضلات از خستگی سریع آنها جلوگیری کرده و به آنها امکان می دهد فشار دویدن را برای مدت طولانی تری جذب کنند. عضلات اصلی که نیاز به تقویت با شکستگی استرس در پایین پا دارند ، گوساله ها هستند و ساق پا عضلات دونده ها اغلب از آسیب های بیش از حد یا آسیب های استرس تکراری رنج می برند^]. این موارد شامل شکستگی های استرسی ، واکنش های استرسی ، التهاب التهاب مفصل ، پارگی مینیسک ، سندرم اصطکاک ITB و تشدید آرتروز قبلی است. شکستگی های استرس ، در صورت عدم تشخیص و درمان ، می توانند به شکستگی کامل تبدیل شوند.

بسته به عوامل مختلف (از جمله وزن ، سطح دویدن و دوام کفش) ، دونده ها باید کفش های خود را تعویض کنند هر 300-700 مایل برای امکان بالشتک سازی مناسب در کف میانی. تغییر در سطوح در حال اجرا همچنین می تواند از شکستگی استرس جلوگیری کند. با این حال ، همچنین ادعا می شود که بالشتک سازی در کفش ها با کاهش عملکرد طبیعی جذب شوک در بدن ، باعث افزایش استرس بیشتر در بدن می شود ، استرس بیشتری ایجاد می کند. [6]