اکنون تعدادی از مطالعات نشان داده اند که بازیهای کوچک باعث شکل گیری م effectiveثر تمرین هوازی در فوتبال می شود که برخلاف تکنیکهای آموزش عمومی (دویدن) است. همچنین اقدامات عینی و تجزیه و تحلیل تطابق نیز افزایش فعالیتهای مربوط به مسابقه را نشان داد.

در مطالعه ای که توسط (Impellizzeri و همکاران) انجام شد ، یک گروه دو جلسه در هفته و به مدت 4 هفته جلسات تمرینی با فاصله زمانی (هر کدام شامل 4 90 95 دقیقه در 3-12 H HRmax با XNUMX دقیقه استراحت) را انجام دادند. گروه دوم با استفاده از تمرینات و بازیهای مخصوص فوتبال ، همان مقدار (مدت زمان) را آموزش دادند.

هر گروه با استفاده از یک تست استقامت خاص فوتبال (تست مدار اکبلوم) همراه با تجزیه و تحلیل مسابقه مورد آزمایش قرار گرفت.

• پیشرفت های چشمگیری در تناسب هوازی و عملکرد بازی در هر دو گروه بازیکنان فوتبال وجود داشت ، به ویژه در پاسخ به 4 هفته اول تمرینات پیش فصل.
• تفاوت معنیداری بین تمرینات خاص هوازی و عمومی با فاصله زمانی در هر یک از متغیرهای اندازه گیری شده از جمله آزمون های اختصاصی فوتبال مشاهده نشد.
• در پایان دوره تمرینی 12 هفته هر دو گروه VO2-max (7٪) ، آستانه لاکتات (10٪) ، اقتصاد در حال اجرا (2٪) و همچنین میزان فعالیتهای با شدت بالا را در طول یک بازی فوتبال بهبود بخشیدند.

مطالعه دوم نشان داد که شدت بازی های کوچک (3 نفره) در زمین 32x20 متر نسبت به افرادی که در یک مسابقه رقابتی تجربه کرده اند برتر است. همچنین در طول این مطالعه اشاره شد که افزودن دروازه بان ها از شدت بازی ها می کاهد. نتیجه گیری اینکه بازی های کوچک می توانند خواسته های سناریوهای واقعی را تکرار کنند (و حتی از آنها پیشی بگیرند).

پیشنهادات و نتیجه گیری ها

تمرینات مدرن تناسب اندام و به ویژه توسعه تناسب اندام هوازی (مهمترین عملکرد فوتبال) را می توان با استفاده از فعالیت های تمرینی مخصوص فوتبال (یعنی بازی های کوچک و تمرینات مربوط به توپ) بهبود داد. به منظور توسعه شیوه های کارآمد و موثر ، منطقی به نظر می رسد که مزایای عملکرد کلی با استفاده از بازی ها / تمرین های کوچک که در آن تکنیک و درک تاکتیکی نیز می تواند همزمان با تناسب اندام باشد ، بیشتر خواهد بود. این امر می تواند به ویژه برای بازیکنان جوان فوتبال یک مزیت باشد ، زیرا بهبود مهارت های حرکتی خاص ورزشی به تکرار جلسات تمرین مربوط می شود.

فعالیت های خاص فوتبال همچنین استفاده از عضلات خاص مورد استفاده در سناریوهای واقعی را تقویت می کند. از نظر روانشناسی ، بازیکنان همچنین در هنگام انجام فعالیت های مربوط به بازی در مقایسه با تمرینات دویدن عمومی ، انگیزه بالاتری دارند. لازم به ذکر است که ابعاد و مدت زمان بازی و استراحت فعال ، بر سیستم های انرژی تحت آموزش در بازیکن تأثیر می گذارد.

تأثیر تمرینات هوازی با شدت بالا به عنوان بازی های کوچک یا دریبل توپ فوتبال بر سازگاری و عملکرد فیزیولوژیکی در بازیکنان فوتبال

اثرات تکرار دو سرعت و تمرین استقامت در سازگاری و عملکرد فیزیولوژیکی در بازیکنان فوتبال

F. Marcello Iaia et al، International Journal of Sports Physiology and Performance، 2009، 4، 291-306، 2009 Human Kinetics، Inc.

سایر نمونه های آموزش:

هاف و هلگرود (2001) با یک برنامه تمرینی با فاصله زمانی مشخص 4x4 دقیقه با 90-95٪ HRmax و 3 دقیقه آهسته دویدن ، به موفقیت دست یافتند. بازیکنان دو بار در هفته و به مدت 8 هفته با پیشرفت قابل توجه در مسافت مسابقه ، تعداد دوومیدانی و تعداد تماس با توپ عملکرد خوبی داشتند.

هاف و همکاران (2002) همچنین یک مسیر دریبل بندی خاص برای توسعه تناسب اندام ایجاد کردند (در زیر نشان داده شده است).

خواندن اضافی:

Impellizzeri FM ، Marcora SM ، Castagna C ، Reilly T ، Sassi A ، Iaia FM ، Rampinini E.
تأثیرات فیزیولوژیکی و عملکردی آموزش عمومی در مقابل هوازی خاص در بازیکنان فوتبال.
Int J Sports Med. 2006 ژوئن ؛ 27 (6): 483-92.

مالو جی ، ناوارو ای.
بار جسمی که در طول بازیهای تمرینی کوچک به بازیکنان فوتبال تحمیل می شود.
تناسب اندام J Sports Med Phys. 2008 ژوئن ؛ 48 (2): 166-71.