آمادگی هوازی یک متغیر جسمی مهمی است که باید در فوتبال سطح بالا مورد توجه قرار گیرد ، زیرا بازیکنان نخبه در طول یک مسابقه 10-12 کیلومتر را با شدت متوسط ~ 70 of از حداکثر جذب اکسیژن (VO2max) طی می کنند (بانگسبو و دیگران ، 2006 ؛ Stolen و همکاران ، 2005) تمرینات تناسب اندام فوتبال و فعالیت های مربوط به توسعه تناسب اندام هوازی در فوتبال.
آمادگی جسمانی فوتبال هوازی تعیین می کند که در چه سطحی می توانید اکسیژن مصرف کرده و از آن استفاده کنید. فعالیتی مانند پیاده روی استرس زیادی به بدن شما وارد نمی کند و اکثر افراد می توانند با این فعالیت هوازی کنار بیایند. فعالیت های هوازی فعالیت هایی مانند دویدن آهسته است ، جایی که می توانید بدون خستگی زیاد به کار خود ادامه دهید. شما با سرعتی کار می کنید یعنی کاملاً خسته نمی شوید یا از نفس نفس نمی افتید. تمرین هوازی سطح خستگی را کاهش می دهد و قلب و ریه های شما را برای ورزش کارآمدتر می کند.
تمرینات فوتبال هوازی و برنامه های تهویه مطبوع و تمرینات برای فوتبال. این تمرینات و تمرینات تناسب اندام فوتبال به طور خاص آموزش سیستم های انرژی هوازی و افزایش ظرفیت ورزش هوازی بازیکنان فوتبال است.
مقالات مرتبط با آمادگی جسمانی فوتبال. از جمله تئوری آمادگی جسمانی فوتبال ، تست آمادگی جسمانی فوتبال و مطالعات علمی مربوط به آموزش فوتبال
آموزش فوتبال را می توان به شش طبقه بندی اصلی تقسیم کرد. ترکیبی از این انواع مختلف تمرین برای تمرین هوازی بهینه در نظر گرفته می شود. مخلوط کردن تمرینات با فاصله زمانی کنترل شده با بازی های کوچک ، رویکرد مدرن و متناسب با تناسب اندام فوتبال محسوب می شود.
مدتهاست که ثابت شده است که تمرینات اینتروال از نظر تاریخی یکی از پایه های آمادگی جسمانی فوتبال است. جنبه های مفید آموزش متناوب روی استقامت هوازی در مطالعات مربوط به فوتبال حرفه ای گزارش شده است (وانگ و همکاران، 2010).
علاوه بر این ، مطالعات انجام شده با بازیکنان جوان در سطح رقابتی / نخبه نیز تأثیرات مثبت تمرین در دوره های متناوب ساختاری را در طی یک دوره زمانی نشان داده است (براوو و دیگران ، 2007 ، Helgerud ، J ، 2004) استقامت بی هوازی در یک برنامه تهویه مطبوع 8 هفته ای با استفاده از آموزش فاصله بهبود یافت (Sporis و همکاران ، 2008)
سازگاری های جسمی که در مطالعه ای توسط (هاف و همکاران ، 2002) به شرح زیر بود: توپ (2٪ +) ، گرم) شدت کار ، ساعت) 6.4-20 متر آزمایش (100-24٪).
نمونه های ساده آزمون های تمرینی دوره ای فوتبال ساختاری نشان داد که انجام 4 4 90 ست با 95-3 of حداکثر ضربان قلب با XNUMX دقیقه دوره آهسته دو بار در هفته باعث افزایش ظرفیت هوازی بازیکنان می شود (Bravo و همکاران ، 2007 ، Helgerud و همکاران ، 2001 ، Impellizzeri و همکاران ، 2006) انجام 4 ست 4 at در 90-95 ، با 3 دقیقه بازیابی آهسته با افزایش فرکانس نیز به وضوح بهبود در توانایی تناسب اندام را نشان داده است. 3-4 بار در هفته مزایا در طی 5 هفته در بازیکنان U14 نشان داده شد (Sporis و همکاران ، 2008) همین مورد در سایر مطالعات رایگان برای دوره های طولانی مدت (4-8 هفته) نشان داده شده است (Dellal و همکاران ، 2012 ، Iaia ، FM و دیگران ، 2009 ، Sporis و همکاران ، 2008).
توانایی انجام دو سرعت های مکرر در مسافت های مختلف که در فوتبال (فوتبال) بسیار مهم است. برای اهداف آزمایشی ، سرعت های تکراری را می توان به عنوان چندین دوومیدانی طبقه بندی کرد که اغلب آنها با دوره های نقاهت ناقص به دلیل غیر قابل پیش بینی بودن یک مسابقه هستند. چندین مطالعه برای تمرین تکرار دوی سرعت بهبودهای استقامت هوازی را نشان داده است (مکل و همکاران ، 2009 ، موجیکا و همکاران ، 2010 ، بوچیت و همکاران ، 2010) بازیکنان جوانان همچنین با 40 متر تمرین تکرار با حداکثر شدت استقامت هوازی را افزایش داده اند (Tonnessen و همکاران ، 2011).
ویژگی های آموزش تناسب اندام بازی های کوچک باعث می شود که آن یک قالب ایده آل برای تمرین بازیکنان باشد. بازی های کوچک کنترل شده شامل حرکات فوتبال خاصی هستند و تمرینات فنی و تاکتیکی و شرطی سازی را در یک تمرین تمیز می کنند. مطالعات بازی های کوچک نشان داده است که سازگاری بدنی زیر در فوتبالیست ها افزایش قابل توجهی در استقامت هوازی دارد (هیل و همکاران ، 2009 ، مالو و همکاران ، 2008) همچنین افزایش ظرفیت VO2 Max در بازیکنان نخبه و جوانان (جنسن و همکاران ، 2007 ، چماری و همکاران ، 2005) و سرعت دویدن را در آستانه لاکتات بهبود بخشید (Impellizzeri و همکاران ، 2006) بعلاوه ، استفاده فصلی از بازیهای تناسب اندام کوچک اثرات مثبتی بر توانایی تکرار دو سرعت نشان داد.
موارد منفی آموزش تناسب اندام بازی های کوچک در عدم توانایی کنترل کامل میزان کار بازیکنان ، اضافه بار ، حرکت و در نتیجه شدت آنها نشان داده می شود. ماهیت تصادفی تقاضا برای بازی های کوچک می تواند تا حدی کنترل شود. دشواری کنترل شدت در مطالعات نشان داده شده است (کمی ، 2009) در مورد خواسته های موقعیتی بازیکنان در بازی های کوچک ، عملکرد روی حریفان و / یا سطح انگیزه ، و غیره باید در نظر گرفته شود.
به همین دلایل پیشنهاد می شود که برای پیشرفت بهینه سطح آمادگی جسمانی بازیکنان ، ترکیبی از روشهای تمرین تناسب اندام استفاده شود.
برخی مطالعات (در ورزشهای مشابه) ارتباط متوسطی را بین تمرینات / تمرین و سرعت و چابکی و افزایش آمادگی جسمی هوازی پیدا کرده اند (بوچیت و همکاران ، 2010).
برخی از مطالعات ، در زمینه محدودتر تحقیقات آموزشی ، تأثیرات تمرینات مدار فوتبال بر آمادگی جسمی هوازی را نشان داده اند. بهبودها در هر دو VO2 MAX پس از 20 جلسه تمرینی (دو جلسه تمرینی در هفته) به مدت 10 هفته مشاهده شد. بازیکنان چهار مجموعه 3 دقیقه آهسته دویدن را با حداکثر ضربان قلب 70٪ انجام دادند (هاف و همکاران ، 2002) چماری (2005) نیز با استفاده از آموزش مدار نتایج مشابهی را نشان داد.