تناسب اندام هوازی برای تمرینات و تمرینات فوتبال. ورزش بی هوازی ورزشی به حدی شدید است که می تواند تجمع اسید لاکتیک را تحریک کند. توسط مربیان فوتبال برای تقویت قدرت ، سرعت و قدرت و توانایی ایجاد تحمل در مسابقات فوتبال که به فعالیتهای هوازی احتیاج دارند ، استفاده می شود. جستجو نشان داده است که فوتبال (فوتبال) بازیکنان را ملزم به تولید مکرراً حداکثر یا تقریبا حداکثر حداکثر سرعت کوتاه با بهبودی کوتاه می کند ، که از استقامت بی هوازی مالیات می گیرد و خستگی ایجاد می کند.
استقامت بی هوازی عموماً با دو سرعت تکرار آموزش داده می شود و بنابراین مربیان از آن به عنوان توانایی تکرار سرعت (RSA) نیز یاد می کنند. به طور معمول ، ما در تلاشیم تا سرعت های پر سرعت با دوره های استراحت مناسب را ایجاد کنیم تا شرایط بی هوازی یک بازی واقعی را نشان دهیم. ما می توانیم از دوره بازیابی فعال و غیرفعال بین دوره های در حال اجرا استفاده کنیم.
مطالعات نشان داده است که نسبت کار به استراحت باید 1: 6 باشد (کار: استراحت). این منجر به یک میزان خستگی مشابه یک مسابقه واقعی فوتبال شد. این نسبت نیز در 1:10 نقل شده است و به بلوغ بازیکنانی که آموزش می بینند بستگی دارد. پیشنهاد شده است که توانایی بهار مکرر تحت تأثیر بلوغ ، به ویژه با گروه های سنی U14 - U18 قرار دارد. از سنین U-11 - U14 فلات در اثر سن (بلوغ) بیشتر بود (بوچیت و همکاران ، 2010).
شدت در تمرینات تمرینی تکرار سرعت با بهبودی فعال یا منفعل حداکثر است. با این حال ، بار در سیستم بی هوازی به تعداد دو سرعت و "مدت زمان" (که با فاصله تکرار سرعت مشخص می شود) و زمان بازیابی بین دو سرعت بستگی خواهد داشت. نمونه هایی از قالب های مورد استفاده در تحقیقات علمی به شرح زیر است:
دوره نقاهت برای این مطالعات از 23 ثانیه بازیابی منفعل تا 30 ثانیه بهبودی فعال (بازیکنانی که با سرعت 2 میلیون پوند بر ثانیه در حال آهسته دویدن هستند) متغیر بود. نسبت کار به استراحت 1: 4 - 1: 6 برای سرعتهای 30-80 متری.
مطالعات انجام این تمرینات در هفته 1-3 بود. زمان فصل در زمان مناسب برای انجام این نوع تمرینات تأثیرگذار است. به عنوان مثال ، قبل از فصل زمان مناسبی برای انجام تمرین هوازی 3 بار در هفته است. هفته ای یک جلسه از این نوع در فصل برای آموزش نگهداری بی هوازی مناسب است. همچنین باید در نظر گرفته شود که بازیکنان آماتور استقامت بی هوازی خود را سریعتر از حرفه ای ها توسعه می دهند ، اما همچنین ممکن است مستعد آسیب دیدگی باشند. برای بازیکنان نخبه / حرفه ای باید توجه زیادی به استفاده بیش از حد با تمرینات شدید و بازی های فصلی وجود داشته باشد.
طول دوره آموزش متفاوت است و ممکن است تحت تأثیر بسیاری از عوامل دیگر در محیط آموزش شما باشد. مطالعات 6-13 هفته را برای رژیم های آموزشی نشان داده است. یک برنامه تمرینی 6 هفته ای از این دست ممکن است برای بعضی از تیم ها زیاد باشد. به طور گسترده اذعان شده است که 4 هفته برای افزایش عملکرد بی هوازی بازیکنان کافی است. ما باید محتاط باشیم تا بار تمرین را به تدریج افزایش دهیم و پس از جلسات اضافه بار دوره های کافی را برای بهبودی فراهم کنیم. فرکانس ، بار ، مدت زمان ، در هر هفته بسته به زمان فصل می تواند تنظیم شود.
از دیگر تأثیرات عملکرد آموزش بی هوازی می توان به بهبود عملکرد تکرار دوی سرعت (بوچیت و همکاران ، 2010 ، مکل. ، 2012 () همچنین در فیبرهای عضلانی نوع II افزایش مشاهده شد (داوسون و همکاران، 1998) و عملکرد پرش (بوچیت و همکاران ، 2010).